Słownik finansowy: N
Dostępne hasła

Narzut - słownik finansowy

Narzut

Narzut można tłumaczyć dwojako. W handlu narzutem nazywa się różnicę pomiędzy ceną danego produktu a kosztem jego wytworzenia. Z kolei w bankowości potocznie narzutem nazywa się marżę kredytową.

Narzut w handlu

Narzutem nazywa się kwotę, o którą cena sprzedaży danego produktu jest wyższa od ceny jego wytworzenia czy zakupu. Narzut w ujęciu procentowym mówi natomiast, o ile procent cena sprzedaży danego dobra jest wyższa od kosztu jego zakupu.

Często akcentowana jest różnica pomiędzy narzutem a marżą na danym produkcie. Marża informuje o tym, jaki procent ceny sprzedaży stanowi zysk sprzedającego.  Zatem różnicę między ceną sprzedaży a zakupu danego dobra w przypadku wyliczania marży porównuje się z ceną sprzedaży, zaś w przypadku narzutu - z kosztem zakupu.

Narzut jako marża banku

Narzutem nazywa się także często marżę kredytową oferowaną przez bank. W przypadku kredytów długoterminowych (zwykle hipotecznych, inwestycyjnych, samochodowych, czasem gotówkowych) banki ustalają oprocentowanie jako sumę zmiennej rynkowej stopy procentowej (np. WIBOR dla kredytów w złotych, LIBOR EUR lub EURIBOR dla kredytów w euro, LIBOR USD dla kredytów w dolarach itp.) oraz zwykle stałej w czasie marży kredytowej, zwanej także narzutem.

Narzut kredytowy, czyli marża kredytowa, zależy m.in. od wysokości wniesionego wkładu własnego czy wysokości pożyczanej kwoty. Wysokość narzutu można z kredytodawcą negocjować. Banki bardzo często oferują tzw. oferty cross-sellingowe, w ramach których proponują niższą marżę kredytową osobie zaciągającej kredyt pod warunkiem, że ta skorzysta z dodatkowych produktów z gamy produktowej banku (karta kredytowa, konto osobiste, plan systematycznego oszczędzania itp.).

Choć narzut banku w przypadku m.in. kredytów hipotecznych jest zasadniczo stały w całym okresie spłaty kredytu (wyjątkiem są nieliczne promocje oferujące brak marży np. przez pierwszy rok okresu kredytowania), to zwykle na początku jest czasowo podwyższony z powodu tzw. ubezpieczenia pomostowego (do momentu wpisania hipoteki na rzecz banku to księgi wieczystej nieruchomości) i ewentualnego ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.