Wskaźnik TDR (Total Debt Ratio) to współczynnik określający udział rat wszystkich kredytów i pożyczek w budżecie gospodarstwa domowego. Jest wyrażony w procentach.
Jeśli wynagrodzenie netto danego klienta (czy gospodarstwa domowego) wynosi np. 5 tys. zł, a jednocześnie tenże klient posiada kredyt hipoteczny, kredyt samochodowy i pożyczkę gotówkową, których comiesięczne raty wynoszą kolejno np. 1,5 tys. zł, 800 zł i 200 zł, to jego łączne obciążenie zobowiązaniami finansowymi wynosi 2,5 tys. zł, a wskaźnik TDR plasuje się na poziomie 50 proc. (2,5 tys. zł / 5 tys. zł * 100 proc.).
Wskaźnik TDR jest jednym z najistotniejszych indykatorów dla banku w procesie oceny zdolności kredytowej. Dzięki kalkulacji tegoż współczynnika bank będzie wiedział, jaką ratę maksymalnie co miesiąc klient może jeszcze uiszczać. Każdy bank ma swoje wartości graniczne dla wskaźnika TDR, i gdy jest on za wysoki, bank podejmuje negatywną decyzję kredytową. Wysokość akceptowalnego poziomu TDR może zależeć od rodzaju kredytu, jego kwoty czy waluty, oraz poziomu dochodów kredytobiorcy.
Innym istotnym wskaźnikiem, obok Total Debt Ratio, jest także m.in. DtI, czyli Debt to Income. To stosunek wszystkich wydatków związanych z obsługą zobowiązań kredytobiorcy (a więc nie tylko rat kredytu, ale także zobowiązań innych niż kredytowe) do jego dochodu. Każdy bank samodzielnie ustala maksymalny akceptowalny poziom wskaźnika DtI, jednak Komisja Nadzoru Finansowego zaleca szczególną ostrożność w przypadku sytuacji, gdy DtI przekracza 40 proc. (dla klientów o dochodach nieprzekraczających przeciętnego poziomu wynagrodzeń w danym regionie zamieszkania) lub 50 proc. (dla pozostałych).
Używany jest także wskaźnik MDR, czyli Mortgage Debt Ratio. To wskaźnik podobny do TDR, ale uwzględnia nie wszystkie raty kredytów i pożyczek, a wyłącznie zobowiązań zabezpieczonych hipotecznie.