Konto bilansujące to dodatkowy rachunek kredytobiorcy, na który mogą trafiać nadwyżki z konta osobistego i obniżać poziom zadłużenia z tytułu kredytu hipotecznego. Saldo na koncie bilansującym obniża bowiem kwotę zadłużenia kredytobiorcy, tym samym pozwalając mu płacić niższe odsetki kredytowe.
Przyjmijmy, że saldo zadłużenia kredytobiorcy z tytułu kredytu hipotecznego wynosi 200 tys. zł. Jeśli jednocześnie na koncie bilansującym jest ulokowane np. 15 tys. zł, to bank liczy odsetki kredytowe tylko od kwoty 185 tys. zł. W przypadku rat malejących oznacza to oszczędność na poziomie 60-70 zł miesięcznie. W najbardziej ekstremalnym przypadku, kiedy saldo na koncie bilansującym jest równe poziomowi zadłużenia kredytobiorcy, spłaca on w ratach wyłącznie część kapitałową, i żadnych odsetek.
Co ważne, korzystanie z rachunku bilansującego nie jest równoważne np. z nadpłatą kredytu. Środki na koncie bilansującym są dostępne dla kredytobiorcy w każdej chwili, co pozytywnie wpływa na jego płynność finansową.
Konto bilansujące jest zwykle ściśle powiązane z rachunkiem osobistym kredytobiorcy, na którym oznaczona jest maksymalna „dozwolona” przez klienta kwota. Jeśli saldo na rachunku przekroczy tę granicę, nadwyżka jest automatycznie przesuwana na konto bilansujące. Stosowane bywa także rozwiązanie odwrotne, tzn. oznaczenie na rachunku osobistym także minimalnego salda. Jeśli poziom środków dostępnych na ROR spadnie poniżej tego pułapu, przesuwane są nań pieniądze z konta bilansującego.
Mechanizm bilansujący jest szczególnie przydatny na początku okresu spłaty kredytu, kiedy część odsetkowa kredytu jest największa.
Mechanizm bilansujący nie jest zbyt popularny w Polsce, częściej można go spotkać w bankach za granicą. Decydując się na konto bilansujące, należy dokładnie zapoznać się z kosztami takiej usługi. Mogą one sięgać kilkudziesięciu złotych miesięcznie (w formie dodatkowej opłaty albo podwyższenia marży kredytowej), i skutecznie niwelować korzyści z tytułu korzystania z mechanizmu bilansującego.