Słownik finansowy: H
Dostępne hasła

Hipoteka zwykła - słownik finansowy

Hipoteka zwykła

Hipoteka zwykła to typ hipoteki, który zabezpiecza wierzytelności o zdefiniowanej kwocie. Od 2011 r. z polskiego prawodawstwa zostały usunięte terminy „hipoteka zwykła” i „hipoteka kaucyjna” (czyli zabezpieczająca wierzytelności o niezdefiniowanej kwocie), i zastąpiono je jedną hipoteką umowną.

Hipoteki zwykłej nie można już zatem ustanowić, natomiast w odniesieniu do hipotek powstałych przez 20 lutego 2011 r. (zmiana przepisów i likwidacja hipoteki zwykłej), instytucja hipoteki zwykłej jest nadal aktualna. Co do zasady wygasa ona dopiero w momencie wygaśnięcia wierzytelności banku.

Hipoteka zwykła a kaucyjna

W hipotece zwykłej ściśle określona była kwota wierzytelności banku, odpowiadająca kwocie kredytu. W hipotece kaucyjnej zaznaczana była natomiast wyłącznie maksymalna kwota wierzytelności, której zaspokojenia mógł żądać bank. Hipoteką zwykłą banki zabezpieczały się zatem do wysokości kredytu, natomiast wierzytelności przyszłe (odsetki, odsetki karne, koszty egzekucji itp.) były zabezpieczane hipoteką kaucyjną. Obecne przepisy prawne bazują na hipotece kaucyjnej, obejmując w sobie jednocześnie wierzytelność główną jak i wierzytelności przyszłe. Rozwiązanie hipoteki zwykłej zostało zlikwidowane.

Ustanowienie hipoteki zwykłej

Hipoteka zwykła była stosowana przez banki do zabezpieczenia wierzytelności z tytułu kredytów, przede wszystkim mieszkaniowych. Wpisu hipotecznego dokonywało się na podstawie umowy kredytowej, w dziale IV księgi wieczystej. Opłata za ustanowienie hipoteki wynosiła 200 zł. Zwykle do momentu prawomocnego ustanowienia hipoteki banki pobierały tzw. ubezpieczenie pomostowe.

Hipoteka, jako ograniczone prawo rzeczowe na nieruchomości, w przypadku wypowiedzenia umowy kredytowej daje prawo bankowi do zaspokojenia swojej wierzytelności w drodze licytacji nieruchomości.